Skip to main content

Blizny można pogrupować ze względu na:

  • czas powstania,
  • wygląd,
  • pochodzenie.

Ze względu na czas powstania wyróżniamy blizny niedojrzałe oraz blizny dojrzałe.
37435.png

Czas powstania blizn

Blizna niedojrzała jest następstwem świeżo zagojonej rany, jest czerwona i lekko wystająca ponad powierzchnię skóry. Bardzo często zdarza się, że miejsce to jest wypukłe i swędzące, jednak z biegiem czasu blizna zaczyna się spłaszczać i upodabniać wyglądem do skóry, która ją otacza. Proces osiągania pełnej dojrzałości przez bliznę trwa nawet dwa lata. Jeżeli proces gojenia przebiegł bez zakłóceń, blizna powinna być płaska i mieć odcień jaśniejszy od skóry.

Wygląd blizn

Dojrzała i prawidłowo zagojona blizna nie powinna mieć wypukłości i przynosić dolegliwości takich jak przykurcz, czy ściągnięcie skóry. Blizna zagojona w prawidłowy sposób jest także miękka w dotyku i elastyczna.

Blizny, które goją się nieprawidłowo określane są mianem blizn patologicznych. Dzielimy je na blizny przerostowe, keloidy oraz blizny zanikowe. Powstają one ze względu na nadmiar produkcji fibroblastów, zwiększonej syntezy kolagenu i zmniejszenie wrażliwości włókien kolagenowych. Z tego względu tworzą się grube, twarde i przerośnięte blizny, którym towarzyszą inne dolegliwości – np. ból, świąd, ograniczenie ruchliwości.

Blizny przerostowe mogą zacząć rozwijać się w niewielkim czasie od momentu uszkodzenia skóry. Są popularnie występującą formą patologicznych blizn i cechują się rozrastaniem, nadal pozostając w granicach rany. Mają kolor różowy lub czerwony, są pogrubiałe i uniesione nad poziomem skóry. Po czasie, ich rozrost może się zacząć samoistnie cofać i doprowadzić do zmniejszenia się blizny, jednak wykazują one także tendencję do dalszego rozrostu.

Keloidy, inaczej bliznowce lub guzy łącznotkankowe pojawiają się po pełnym zagojeniu się rany. Charakteryzują się włóknistą i twardą strukturą oraz mają nieregularny lub podłużny kształt. Do tworzenia się keloidów predysponowane są osoby z indywidualną skłonnością do nadprodukcji kolagenu.

Mogą być umiejscowione w dowolnym obrębie ciała, ale najczęściej pojawiają się na szyi, płatkach uszu, w okolicach mostka, pępka, ramion oraz nad stawami. Mają barwę siną lub czerwoną, a po wycięciu chirurgicznym mogą nastąpić nawroty i keloidy nadal będą się tworzyć.

Blizny zanikowe spowodowane są natomiast zakłóceniem procesu gojenia i wytwarzaniem się zbyt małej ilości kolagenu. Powstają często jako następstwo chorób zapalnych, w tym trądzik czy ospa wietrzna. Blizny zanikowe mogą się wytworzyć również w wyniku nieprawidłowego leczenia sterydami oraz ze względu na nadmierne rozciągnięcia skóry i zerwanie sieci włókien kolagenowych (rozstępy).

Blizny można jeszcze klasyfikować ze względu na ich pochodzenie, czyli biorąc pod uwagę okoliczności, w jakich powstała rana, a następnie blizna. Blizny powstałe w wyniku ingerencji chirurgicznej to te pooperacyjne, po cesarskim cięciu oraz będące następstwem różnego rodzaju operacji plastycznych.

Goją się one nawet kilka miesięcy i co dziesiątemu pacjentowi po przebytej operacji grozi nieprawidłowe zabliźnianie się rany. Właściwa pielęgnacja blizny powoduje, że dwa miesiące od zabiegu blizna może stać się płaska w dotyku i znacznie się rozjaśnić, osiągając naturalny kolor skóry.

Pochodzenie blizn

W zbiorze blizn wyróżnionych ze względu na ich pochodzenie możemy wymienić bliznę pooparzeniową, której rozmiar mieści się w obrębie miejsca, które zostało oparzone. Mają one nietypowe kształty i wiążą się z bólem oraz długim czasem gojenia. W obecnych czasach coraz więcej osób dotyka problem trądziku, nie tylko młodzieńczego, ale także tego pojawiającego się u dojrzałych osób. Często pozostawia on po sobie blizny zanikowe, których wielkość i zagłębienie zależy od stopnia zaawansowania trądziku oraz tego, jak przebiegał proces gojenia.

Ostatnim typem blizn wyróżnionych ze względu na pochodzenie, są blizny utworzone w wyniku urazów doznanych w trakcie wykonywania codziennych czynności czy uprawiania sportów. Może nas to spotkać zarówno w dzieciństwie, jak i w okresie dorosłości. Warto pamiętać, że urazy doznane na ruchomych częściach skóry (np. stawy, umiejscowione w okolicy ruchomych mięśni) ciężej się goją i w szczególny sposób wymagają specjalistycznej pielęgnacji.